بر اساس توافق بازيگران، مي توان از دو روش استفاده كرد:
در محيط باز: يك نفر به قيد قرعه چشمش را مي بندد، بقيه ي افراد در جايي پنهان مي شوند. پس از مدّتي وي چشم هايش را باز مي كند و دنبال افراد دیگر مي گردد. او بايد تمام افرد را پيدا كند. در ادامه، نخستين كسي كه پيدا شده است به جاي او چشم هايش را مي بندد و بقيه پنهان مي شوند. اين بازي مي تواند ساعت ها ادامه يابد.
در محيط بسته: يك نفر به قيد قرعه چشمش را مي بندد، افراد در محيط محدودي كه قبلا توافق شده است، مي چرخند و سعي مي كنند از دست او فرار كنند، اگر فردي از محدوده خارج شود يا گير بيفتد، بايد چشمش را ببندد و دنبال بقيه بگردد.
——
نویسنده: احمدنور احمدی کارشناس ارشد زبان و ادبیّات فارسی
بازيگران به دو گروه تقسیم می شوند. گروه آغازگر بازی يك نفر را به عنوان «تیل» معرفي مي كند. تیل به اعضاي گروه مقابل فرصت مي دهد در تاريكي شب پنهان شوند. پس از آن، براي يافتن آن ها دست به كار مي شود، بقيه ي ياران تیل بايد در قرارگاه بايستند.
اعضاي گروه مقابل مي توانند تیل را فريب دهند و به قرارگاه برگردند و بر دوش اعضاي گروه وی سوار شوند. اين اعضا نيز معمولأ با صداي بلند فرياد مي زنند: گُرُكي بُدُم، بُندي بُدُم، تیل بِرَس goroki bodom bondi bodom til beras، در حقيقت آنان با بيان اين جمله ها تيل را يه فريادخواهي مي خوانند.
تا زماني كه تیل همه ي اعضاي گروه را نيافته است، يارانش بايد سواري بدهند. وقتي همه يافته شدند جاي گروه ها عوض مي شود.
——
نویسنده: احمدنور احمدی کارشناس ارشد زبان و ادبیّات فارسی
ابتدا در دو رديف تعدادي گود (معمولا در هر رديف 4 یا 5 گود) كوچك در زمين پديد مي آورند و در گوشه اي از هر دو سوي گودها، يك گود بزرگ تر پديد مي آورند. آن گاه در هر گود 5 پشكل مي گذارند.
بازيگر بايد يكي از خانه هاي خود را انتخاب كند و پشكل هاي آن را بردارد و يكي يكي در خانه هاي بعدي بگذارد و هر جا پشكل هايش تمام شد، پشکل های گود بعد را بردارد و در خانه های بعدی بگذارد و اين كار را ادامه دهد تا اين كه در مسير خود به يك گود خالي يا دو گود خالي برخورد كند. اگر در مسير خود به يك گود خالي برسد، گود بعد از آن، مال وي خواهد بود و مي تواند محتويات آن را در گودال خالي كنار رديف ها(که فقط متعلق به اوست) بريزد. اگر در مسير خود به دو گود خالي برخورد كرد، سوخته است.
پس از آن، نوبت بازيگر بعدي است که بازي كند. وي نيز اين بازي را هم چنان ادامه مي دهد. در مرحله ي بعد، پشكل هاي خود را در گودها مي گذارند و با توجّه به پشكل ها، گودها را از آن خود مي كنند؛ مثلٍا ممكن است يكي از آن دو 30 پشكل و ديگري ده پشكل برده باشد. با توجّه به این که در هر خانه(گود) 5 پشکل قرار می گیرد، در اين حالت 6 خانه از آنِ كسي است كه 30 پشكل داشته است و دو خانه از آنِ كسي كه ده پشكل داشته است. بازيگري كه دو خانه ي خود را از دست داده است، در هنگام بازي نبايد در آن دو خانه ي رقيبش كه در رديف خودش قرار گرفته است، پشكل بريزد، و در صورتي مي تواند محتويات خانه اي را كه پس از آن دو خانه است، مالك شود، كه خانه ي پيش از آن ها خالي باشد.
اين بازي آن قدر ادامه پيدا مي كند تا سرانجام همه ي پشكل ها از آنِ يكي از آن دو بازيگر شود.
—–
نویسنده: احمدنور احمدی کارشناس ارشد زبان و ادبیّات فارسی
